Ochtendwandeling

Het is ochtend, het is vroeg, de stad hoort eigenlijk nog te slapen. De bankjes zijn leeg, net als de straten. Mijn hond snuffelt en plast op zijn gemak tegen boomstammen, lantaarnpalen en gevels. Ik hoor vogels en kijk naar het steeds groener wordende groen van de bomen. Uit een zijstraat komt een man opzetten. Hij loopt recht op mij en mijn hond af. Hij draagt een t-shirt dat om buik en borstkas spant, met een opdruk van drie paarden die op me aanstormen, manen woest in een imaginaire wind. Ik denk aan de ruiters van de Apocalyps en aan het ros Beiaard. Dan kijk ik omhoog en zie het hoofd van de man. Op dat hoofd prijkt een koptelefoon als een diadeem in zwart met fluoriserend groene accenten. Mijn hond blaft zacht en steekt de straat over. Ik knik de man een goedemorgen toe want ik ben gewend geraakt aan het stadsleven.